ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
+ τα αγαπημένα μου τραγούδια τις τελευταίες 5 ώρες ή πώς κλείστηκα κατα λάθος σε μια κασέτα ή πως πίνεις τζιν από καμινάδα
VIRGO
την εποχή του παρθένου έμαθα:
πως τρέχει ρόδι άμα κοπώ
πως στην κοιλιά μου έχω ένα τύμπανο
που το ακούω μόλις σε δω
ο χτύπος της καρδιάς, έμαθα,
δεν είναι χτύπημα διπλό στην πόρτα
είναι νταλίκα που πηγαίνει όπισθεν
με σβησμένα τα φώτα
την εποχή του παρθένου έμαθα
που είχα αφήσει τα πράγματα μου
τα βρήκα θλιμμένα να κάθονται
σε μια γωνία του πνεύμονα μου
πάνε χρόνια και δίψασα
για λίγο ρόδι το χέρι κόβω
την εποχή του Παρθένου έμαθα:
ο θάνατος είναι σκύλος και μυρίζει τον φόβο
virgo virgo
virgo virgo
βήχω βήχω
αυτές τις μέρες βήχω λίγο
τα βράδια για χάδι θα σκέφτομαι:
αν δε βγει ο μήνας
θα γίνω καπλάνι στη μέση κάποιας βιτρίνας.
θα κάθομαι εκεί ακούνητο βαλσαμωμένο
και θα σκέφτομαι
να βγω απο κει μέσα
να πάω πρώτος στον Άρη
να δω πως ακούγεται
ένας σκύλος στο φεγγάρι
θα γράφω ένα γράμμα
και δε θα ξέρω που να το στείλω
θα μιλάω σε σας που τα γράμματα ποτέ δεν έφτασαν.
Ζαν Ζενέ τα αγόρια σε ψάχνουν
κι αν σε βρω να σου πω δε σε ξέχασαν
τα βράδια όταν φοβάμαι σκέφτομαι
τα σκοτάδια των ωκεανών
αυτά με τρομάζουν λιγότερο
όταν ανάβω να φωτίσει το πλαγκτόν
τα βράδια για χάδι θα σκέφτομαι:
θέλω να δω τον κόσμο
αυτόν που στέκεται πάνω στη μύτη σου
και να τον ακουμπήσω μαλακά όταν κοιμάσαι
στο κομοδίνο σου
τα βράδια για χάδι θα σκέφτομαι
μια παραλία παράφορη.
αν ήσουν βιβλίο σκέφτομαι
θα σε υπογράμμιζα ολόκληρη
virgo virgo
virgo virgo
Έξω σκοτάδι μέσα σκοτάδι
Ολόκληρο δάσος στο μάτι
Εγώ κυνηγός σημαδεύω το ελάφι
Που κοιτάζει απ’ το μάτι προς τ άστρα
Τα βράδια όταν κάθομαι στην κουζίνα
και κοιτάω τη λάμπα
και τη νυχτοπεταλούδα που την κυκλώνει,
όταν είναι η στιγμή που το ψυγείο κάνει αυτήν την παύση,
το έντομο παγώνει
και ακούω απ το σαλόνι
τον πόθο απ τη γλάστρα
να μεγαλώνει
και να απλώνεται προς τα πάνω
μπερδεύτηκα και αντί για καλαμάκι ξερίζωσα την καμινάδα για να πιώ το τζιν που μπερδεύτηκα και αντί σε ποτήρι, το βαλα στην μπανιέρα
χτύπησε το κουδούνι, άνοιξα και δεν ήτανε κανείς
κοίταξα κάτω όπως κάνουν στις ταινίες
μήπως είναι κανα κουτάκι με κάποιο κομμένο δάχτυλο
ή φίδια σε καλαθάκι πικ-νικ ή κανένα ψάρι με ανοιγμένη την κοιλιά
ή ένα τυλιγμένο ξεχασμένο μωρό με πυκνά φρύδια κάποιου ψυχαναλυτή.
τίποτα.
κοίταξα πάνω, ήταν ένα νησί ανάποδα
έσταζαν προς τα πάνω τα νερά
λέω θα μας την πει ο γέρος από πάνω, α, όχι πέθανε κιόλας από πάνω.
αρχίζω φωνάζω συνεχίζω φωνάζω τελειώνω φωνάζω
έρχεσαι εσύ από τις φωνές, σκας στα γέλια, σηκώνεται λίγο κύμα
μου λες αυτό σου λεγα από τότε που γνωριστήκαμε στην Τυφλίδα και στο Ερεβάν
και μου λες κλείσε τα μάτια και ακολούθησε με ακολούθησε με ακολούθησε με
και μου λες δε θα ναι δύσκολο αρκεί να χεις τα μάτια σου κλειστά
και μου λες ακολούθησε με ακολούθησε με ακολούθησε με
και μάλλον δε μου πες τίποτα από όλα αυτά
κι εγώ σε ακολούθησα και πηδήξαμε προς τα πάνω
και βρεθήκαμε στον πράσινο - μωβ - κίτρινο - μάνγκο - σύννεφο - ανάσκελα - μαξιλάρι - όνειρο - απαλό φουστάνι
βυθό
χορέψαμε με τους αστερίες και τα walruses και τις γιαπωνέζες γαρίδες
και αντί για αυτιά είχαμε κοχύλια και αντί για πνευμόνια το πιο όμορφο μουσικό όργανο που δεν ξέρω πως λέγεται
και αντί για μαλλιά είχαμε ηλεκτροφόρα χέλια
και πήραμε τη μεγάλη ανάσα να βγούμε έξω στον ήλιο
τον ήλιο του νησιού
τον ήλιο που ζεσταίνει τα μωρά γατιά
και βγήκαμε κατευθείαν Φθινόπωρο στην ταράτσα μας με τα ζακετάκια μας
και παίζαμε trivial και ακούγαμε κασετόφωνο και παραγγείλαμε κύκνο και μολόχα
και χτύπησε το κουδούνι - έχουμε κουδούνι στην ταράτσα; - και άνοιξα την πόρτα - έχουμε και πόρτα - και δεν ήτανε κανείς, κοίταξα προς τα πάνω τίποτα, κοιτάω προς τα κάτω βλέπω ένα πηγάδι και στον πάτο του πηγαδιού
μας περιμένει το φεγγάρι.
ακολούθησε με
νιώθω ότι η Ιαπωνία είναι μακριά
κοιμήθηκα στο κρεβάτι μου
και ξύπνησα κάνοντας λούπα τσουλήθρα
στην μαγνητική ταινία μιας κασέτας
με “τα αγαπημένα λαϊκά & ελαφρολαϊκά”
κάποιου άλλου
έβγαλα τα μάτια μου
για να μην περάσουν στα εγγόνια μου
η αβοκαντιά έξω απ το παράθυρο μας
η αβοκαντιά έξω απ το παράθυρο μας
είναι μεγάλη και φουντωτή
κρύβει το μεγάλο rbnb από πίσω της
και τους μαλάκες τουρίστες που μένουν σε αυτό.
κρύβει και εμένα από αυτούς
η αβοκαντιά έξω απ το παράθυρο μας
πάνω στα φύλλα της
έχει όλα τα πράσινα του κόσμου
και εναλλάσονται
σαν καλειδοσκόπιο
όταν φυσάει
όταν έχει ήλιο
όταν έχει σύννεφα
σε αυτήν, ανεβαίνουν γάτες πονηρές,
ξεκουράζονται τα πράσινα παπαγαλάκια
που έρχονται επίσκεψη απ τον εθνικό κήπο.
γίνονται κι αυτά φύλλα
που τραγουδάνε
εσύ
ξαπλώνεις στον καναπέ και την κοιτάζεις
και οι ρίζες της είναι στα πόδια σου
και τα κλαριά της στο κεφάλι
μέσα σου σκαρφαλώνουν γάτες,
παπαγαλάκια σου τσιμπάνε τα μαλλιά
και οι εποχές αλλάζουν στο στήθος σου
πέρασε ο καιρός και μου πε να σου πω θα ξαναπεράσει σύντομα
επέτειος
πάει ένας χρόνος
που ακόμη ζω.
πάει ένας χρόνος
που έριξε μπουρίνι και μπήκα μούσκεμα στο new art cinema
σκουπίστηκα με βετέξ και χαρτομάντιλα
είδα το χρώμα του ροδιού, γυμνός από πάνω, πίνοντας ουίσκι.
πάει ένας χρόνος
που έχω αυτά τα παπούτσια.
πάει ένας χρόνος
που έκανα 1048 χιλιόμετρα σε 30 ώρες
με μισό πνευμόνι
δώστε μου κανα μετάλλιο.
πάει ένας χρόνος
που ξανάχα τη γιορτή μου
που ξανάχες τη γιορτή σου
που ξανάχες τα γενέθλια σου Μαρία Σ.
που ξανάχες τα γενέθλια σου Σταύρο Τ.
που ξανάχες τα γενέθλια σου Σωτήρη Χ.
πάει ένας χρόνος
από τότε που ήταν τρία χρόνια:
πάνε ακριβώς τέσσερα χρόνια
που σε ερωτεύτηκα.
χρόνια μας πολλά!
ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΚΑΤΩ👇ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ
τα αγαπημένα μου τραγούδια τις τελευταίες 5 ώρες ή πώς κλείστηκα κατα λάθος σε μια κασέτα
φωτογραφίες ημερολόγια του τρόμου
(κρατάω υλικό και για την παρουσίαση του ΚΡΑΚ στις 29 Σεπτέμβρη, λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε εδώ)
